فردای خیلی زود

روز هایی از آینده جلوی چشمام میاد که سال ها از زندگیمون گذشته ،

روز هایی که ازمون سنی گذشته ...

روز هایی که سردی نبود همو حس میکنیم ولی هنوز تو یاد هم زنده ایم...

حتی  روز هایی که پیر شدیم وقتی داریم تو یه کوچه که پر از برگ های پاییز زیر آسمون ابری و هوای بارونی به بازی بچه ها نگاه میکنیم و با عصا به سختی راه میریم ، هنوز تو یاد هم زنده ایم ...

و تا لحظه مرگمون افسوس این جا های خالی رو میخوریم ...

لحظات درد ناکیه