بازی دادن بقیه هنر نیست من نمیدونم یه سری از بیمارای سادیسمی چجوری افتخار میکنن .
که البته باید بگم 90 درصد موجودات (!!!) ایران از بیماریه سادیسم رنج می برنٰ، البته لذت میبرن
...
دلیل اینکه اینو میگم اینه که خودم چند بار ادای سادیسمیارو درآوردم و به قول بعضیا شیطان(!!!! ؟ ) شدم ولی بیشتر به جای لذت احساس احمق بودن می کردم ..
و چقدر خوبه که آدم بزرگی باشی ، و چه لذتی داره که بقیه رو هم جزئی از خودت بدونی
حد اقل موقع مرگت نفس راحت بکشی
گرچه همونا هم حتی درکشون در همین حد هم کشش نداره
سوال اساسیم اینجاست که :
آیا این فکر ماست که اتفاقی که قراره بیفته رو تغییر میده ؟
یا این اتفاقی که قراره بیفتست که فکر ما رو تغییر میده ؟
و سوال اساسی ترم اینجاست که :
چرا این قضیه رو برای هرکی میگم منظورمو درست نمیگیره :|